ARCHIWUM
WOŁĄSEWICZA Zobacz „Drzewo Wołosiewiczów” |
|
Nota biograficzna przygotowana przez Panią Beatę
Dziekciowską JERZY WOŁOSIEWICZ Syn Wincentego i Bronisławy z Sawickich. Urodził
się 27 czerwca 1922 roku w Warszawie. Uczył się w I Gimnazjum Miejskim,
którego z powodu wybuchu wojny, nie zdążył ukończyć. W 1939 r., gdy Wojsko Polskie zarekwirowało
samochody na podwórzu jego rodzinnego domu, zgłosił się ( za zgodą rodziców) jako
szofer. Przewoził wówczas, pod bombami, amunicję z Cytadeli na stanowiska
oddziałów walczących w obronie Warszawy. W czasie okupacji uczęszczał do
szkoły o kierunku technicznym (Wawelberga ?). Brał udział w pracy
konspiracyjnej. Z wybuchem Powstania stawił się na zbiórkę Oddziału A.K. (
batalion "Pięść"). Widoczny jest na fotografii w książce:
A.Borkiewicz, "Powstanie Warszawskie 1944", Warszawa 1964, ryc. po
s.8, "1 sierpnia 1944, godzina 17, zbiórka batalionu "Pięść"
na Cmentarzu Ewangelickim"- czwarty od lewej. Walczył na Woli, potem w obronie Starego Miasta. Ranny
w nogi, leżał w szpitalu "Pod Krzywą Latarnią" na Podwalu. Jak wiadomo z relacji jednej z pielęgniarek,
rany goiły się dobrze, ale w strasznych warunkach oblężenia, wywiązało się
zapalenie płuc. Dnia 2 września, kiedy Niemcy zdobyli Stare Miasto, a
Powstańcy wycofywali się kanałami, wyprowadzono ze szpitala rannych, którzy
mogli się poruszać. Jerzego z powodu jego osłabienia nie można było z sobą
zabrać. Niemcy ustawili rannych przy dawnych murach obronnych na Podwalu,
naprzeciw ulicy Kilińskiego i tam ich rozstrzelali. Ciała ani grobu Jerzego rodzinie nigdy nie udało się odnaleźć (na Powązkach znajduje się tablica pamiątkowa). |